تصمیم کبری

آیات صفحات 522/523

قَالَ فَمَا خَطْبُكُمْ أَيُّهَا الْمُرْسَلُونَ ﴿٣١﴾

قَالُوا إِنَّا أُرْسِلْنَا إِلَىٰ قَوْمٍ مُجْرِمِينَ ﴿٣٢﴾

لِنُرْسِلَ عَلَيْهِمْ حِجَارَةً مِنْ طِينٍ ﴿٣٣﴾

مُسَوَّمَةً عِنْدَ رَبِّكَ لِلْمُسْرِفِينَ ﴿٣٤﴾

فَأَخْرَجْنَا مَنْ كَانَ فِيهَا مِنَ الْمُؤْمِنِينَ ﴿٣٥﴾

فَمَا وَجَدْنَا فِيهَا غَيْرَ بَيْتٍ مِنَ الْمُسْلِمِينَ ﴿٣٦﴾

وَتَرَكْنَا فِيهَا آيَةً لِلَّذِينَ يَخَافُونَ الْعَذَابَ الْأَلِيمَ ﴿٣٧﴾

وَفِي مُوسَىٰ إِذْ أَرْسَلْنَاهُ إِلَىٰ فِرْعَوْنَ بِسُلْطَانٍ مُبِينٍ ﴿٣٨﴾

فَتَوَلَّىٰ بِرُكْنِهِ وَقَالَ سَاحِرٌ أَوْ مَجْنُونٌ ﴿٣٩﴾

فَأَخَذْنَاهُ وَجُنُودَهُ فَنَبَذْنَاهُمْ فِي الْيَمِّ وَهُوَ مُلِيمٌ ﴿٤٠﴾

وَفِي عَادٍ إِذْ أَرْسَلْنَا عَلَيْهِمُ الرِّيحَ الْعَقِيمَ ﴿٤١﴾

مَا تَذَرُ مِنْ شَيْءٍ أَتَتْ عَلَيْهِ إِلَّا جَعَلَتْهُ كَالرَّمِيمِ ﴿٤٢﴾

وَفِي ثَمُودَ إِذْ قِيلَ لَهُمْ تَمَتَّعُوا حَتَّىٰ حِينٍ ﴿٤٣﴾

فَعَتَوْا عَنْ أَمْرِ رَبِّهِمْ فَأَخَذَتْهُمُ الصَّاعِقَةُ وَهُمْ يَنْظُرُونَ ﴿٤٤﴾

فَمَا اسْتَطَاعُوا مِنْ قِيَامٍ وَمَا كَانُوا مُنْتَصِرِينَ ﴿٤٥﴾

وَقَوْمَ نُوحٍ مِنْ قَبْلُ ۖ إِنَّهُمْ كَانُوا قَوْمًا فَاسِقِينَ ﴿٤٦﴾

وَالسَّمَاءَ بَنَيْنَاهَا بِأَيْدٍ وَإِنَّا لَمُوسِعُونَ ﴿٤٧﴾

وَالْأَرْضَ فَرَشْنَاهَا فَنِعْمَ الْمَاهِدُونَ ﴿٤٨﴾

وَمِنْ كُلِّ شَيْءٍ خَلَقْنَا زَوْجَيْنِ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ ﴿٤٩﴾

فَفِرُّوا إِلَى اللَّهِ ۖ إِنِّي لَكُمْ مِنْهُ نَذِيرٌ مُبِينٌ ﴿٥٠﴾

وَلَا تَجْعَلُوا مَعَ اللَّهِ إِلَٰهًا آخَرَ ۖ إِنِّي لَكُمْ مِنْهُ نَذِيرٌ مُبِينٌ ﴿٥١﴾

كَذَٰلِكَ مَا أَتَى الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ مِنْ رَسُولٍ إِلَّا قَالُوا سَاحِرٌ أَوْ مَجْنُونٌ ﴿٥٢﴾

أَتَوَاصَوْا بِهِ ۚ بَلْ هُمْ قَوْمٌ طَاغُونَ ﴿٥٣﴾

فَتَوَلَّ عَنْهُمْ فَمَا أَنْتَ بِمَلُومٍ ﴿٥٤﴾

وَذَكِّرْ فَإِنَّ الذِّكْرَىٰ تَنْفَعُ الْمُؤْمِنِينَ ﴿٥٥﴾

وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنْسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ ﴿٥٦﴾

مَا أُرِيدُ مِنْهُمْ مِنْ رِزْقٍ وَمَا أُرِيدُ أَنْ يُطْعِمُونِ ﴿٥٧﴾

إِنَّ اللَّهَ هُوَ الرَّزَّاقُ ذُو الْقُوَّةِ الْمَتِينُ ﴿٥٨﴾

فَإِنَّ لِلَّذِينَ ظَلَمُوا ذَنُوبًا مِثْلَ ذَنُوبِ أَصْحَابِهِمْ فَلَا يَسْتَعْجِلُونِ ﴿٥٩﴾

فَوَيْلٌ لِلَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ يَوْمِهِمُ الَّذِي يُوعَدُونَ ﴿٦٠﴾

وَالطُّورِ ﴿١﴾

وَكِتَابٍ مَسْطُورٍ ﴿٢﴾

فِي رَقٍّ مَنْشُورٍ ﴿٣﴾

وَالْبَيْتِ الْمَعْمُورِ ﴿٤﴾

وَالسَّقْفِ الْمَرْفُوعِ ﴿٥﴾

وَالْبَحْرِ الْمَسْجُورِ ﴿٦﴾

إِنَّ عَذَابَ رَبِّكَ لَوَاقِعٌ ﴿٧﴾

مَا لَهُ مِنْ دَافِعٍ ﴿٨﴾

يَوْمَ تَمُورُ السَّمَاءُ مَوْرًا ﴿٩﴾

وَتَسِيرُ الْجِبَالُ سَيْرًا ﴿١٠﴾

فَوَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ ﴿١١﴾

الَّذِينَ هُمْ فِي خَوْضٍ يَلْعَبُونَ ﴿١٢﴾

يَوْمَ يُدَعُّونَ إِلَىٰ نَارِ جَهَنَّمَ دَعًّا ﴿١٣﴾

هَٰذِهِ النَّارُ الَّتِي كُنْتُمْ بِهَا تُكَذِّبُونَ ﴿١٤﴾

ترجمه صفحات 522/523

(ابراهيم) گفت پس ماموريت شما چيست اي فرستادگان (خدا)؟ (۳۱)

گفتند ما به سوي قوم مجرمي فرستاده شده ‏ايم. (۳۲)

تا باراني از سنگ - گل بر آنها بفرستيم. (۳۳)

سنگهائي كه از ناحيه پروردگارت براي اسرافكاران نشان شده است! (۳۴)

ما تمام مؤ مناني را كه در آن شهرها (ي قوم لوط) زندگي مي‏ كردند (قبل از نزول بلا) خارج كرديم. (۳۵)

و جز يك خانواده با ايمان در تمام آنها نيافتيم! (۳۶)

و در آن (شهرهاي بلاديده) نشانه‏اي روشن براي كساني كه از عذاب دردناك مي‏ ترسند بجاي گذارديم. (۳۷)

در (زندگي) موسي نيز نشانه و درس عبرتي بود، هنگامي كه او را به سوي فرعون با دليل آشكار فرستاديم. (۳۸)

اما او با تمام وجودش از وي روي برتافت و گفت: اين مرد يا ساحر است يا ديوانه! (۳۹)

ما او و لشكريانش را گرفتيم و در دريا پرتاب كرديم، در حالي كه در خور سرزنش بود. (۴۰)

همچنين در سرگذشت عاد نيز آيتي است در آن هنگام كه تندبادي بيباران بر آنها فرستاديم. (۴۱)

كه از هر چيزي مي‏گذشت آنرا رها نمي ‏كرد تا همچون استخوانهاي پوسيده كند! (۴۲)

و نيز در سرگذشت قوم ثمود عبرتي است در آن هنگام كه به آنها گفته شد مدتي كوتاه متمتع باشيد (و سپس منتظر عذاب). (۴۳)

آنها از فرمان پروردگارشان سرباز زدند، و صاعقه آنها را فروگرفت در حالي كه (خيره خيره) نگاه مي‏كردند (بي آنكه قدرت بر دفاع داشته باشند). (۴۴)

آنها چنان بر زمين افتادند كه قدرت بر قيام نداشتند، و نتوانستند از كسي ياري طلبند! (۴۵)

همچنين قوم نوح را قبل از آنها هلاك كرديم، چرا كه قوم فاسقي بودند. (۴۶)

ما آسمان را با قدرت بنا كرديم و همواره آنرا وسعت مي ‏بخشيم! (۴۷)

و زمين را گسترديم، و چه خوب گستراننده ‏ايم ؟ (۴۸)

و از هر چيز دو زوج آفريديم شايد متذكر شويد. (۴۹)

پس به سوي خدا بگريزيد كه من از سوي او براي شما بيم دهنده آشكاري هستم. (۵۰)

و با خدا معبود ديگري قرار ندهيد كه من براي شما از سوي او بيم دهنده آشكاري هستم. (۵۱)

اينگونه است كه هيچ پيامبري قبل از اينها به سوي قومي فرستاده نشد مگر اينكه گفتند او ساحر است يا ديوانه! (۵۲)

آيا يكديگر را به آن سفارش مي ‏كردند (كه عموما چنين تهمتي را بزنند) نه، بلكه آنها قومي طغيانگرند! (۵۳)

حال كه چنين است از آنها روي بگردان و تو هرگز درخور ملامت نخواهي بود. (۵۴)

و پيوسته تذكر ده، زيرا تذكر براي مؤ منان سودمند است. (۵۵)

من جن و انس را نيافريدم جز براي اينكه عبادتم كنند (و از اين طريق تكامل يابند و به من نزديك شوند). (۵۶)

هرگز از آنها نمي‏ خواهم كه به من روزي دهند، و نمي ‏خواهم مرا اطعام كنند. (۵۷)

خداوند روزي دهنده و صاحب قوت و قدرت است. (۵۸)

براي كساني كه ستم كردند سهم بزرگي از عذاب است همانند سهم يارانشان (از اقوام ستمگر پيشين) بنابراين عجله نكنند. (۵۹)

واي بر آنها كه كافر شدند از روزي كه به آنها وعده داده مي‏شود. (۶۰)

سوگند به کوه طور، (1)

و کتابى که نوشته شده، (2)

در صفحه‏ اى گسترده، (3)

و سوگند به «بیت المعمور»، (4)

و سقف برافراشته، (5)

و دریاى مملو و برافروخته، (6)

که عذاب پروردگارت واقع مى‏ شود، (7)

و چیزى از آن مانع نخواهد بود! (8)

(این عذاب الهى) در آن روزى است که آسمان به شدت به حرکت درمى‏ آید، (9)

و کوه‏ها از جا کنده و متحرک مى ‏شوند! (10)

واى در آن روز بر تکذیب ‏کنندگان، (11)

همانها که در سخنان باطل به بازى مشغولند! (12)

در آن روز که آنها را بزور به سوى آتش دوزخ مى ‏رانند! (13)

(به آنها مى‏ گویند:) این همان آتشى است که آن را انکار مى‏ کردید. (14)