آیات صفحات 446/447

وَالصَّافَّاتِ صَفًّا ﴿١﴾

فَالزَّاجِرَاتِ زَجْرًا ﴿٢﴾

فَالتَّالِيَاتِ ذِكْرًا ﴿٣﴾

إِنَّ إِلَٰهَكُمْ لَوَاحِدٌ ﴿٤﴾

رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا وَرَبُّ الْمَشَارِقِ ﴿٥﴾

إِنَّا زَيَّنَّا السَّمَاءَ الدُّنْيَا بِزِينَةٍ الْكَوَاكِبِ ﴿٦﴾

وَحِفْظًا مِنْ كُلِّ شَيْطَانٍ مَارِدٍ ﴿٧﴾

لَا يَسَّمَّعُونَ إِلَى الْمَلَإِ الْأَعْلَىٰ وَيُقْذَفُونَ مِنْ كُلِّ جَانِبٍ ﴿٨﴾

دُحُورًا ۖ وَلَهُمْ عَذَابٌ وَاصِبٌ ﴿٩﴾

إِلَّا مَنْ خَطِفَ الْخَطْفَةَ فَأَتْبَعَهُ شِهَابٌ ثَاقِبٌ ﴿١٠﴾

فَاسْتَفْتِهِمْ أَهُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمْ مَنْ خَلَقْنَا ۚ إِنَّا خَلَقْنَاهُمْ مِنْ طِينٍ لَازِبٍ ﴿١١﴾

بَلْ عَجِبْتَ وَيَسْخَرُونَ ﴿١٢﴾

وَإِذَا ذُكِّرُوا لَا يَذْكُرُونَ ﴿١٣﴾

وَإِذَا رَأَوْا آيَةً يَسْتَسْخِرُونَ ﴿١٤﴾

وَقَالُوا إِنْ هَٰذَا إِلَّا سِحْرٌ مُبِينٌ ﴿١٥﴾

أَإِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَإِنَّا لَمَبْعُوثُونَ ﴿١٦﴾

أَوَآبَاؤُنَا الْأَوَّلُونَ ﴿١٧﴾

قُلْ نَعَمْ وَأَنْتُمْ دَاخِرُونَ ﴿١٨﴾

فَإِنَّمَا هِيَ زَجْرَةٌ وَاحِدَةٌ فَإِذَا هُمْ يَنْظُرُونَ ﴿١٩﴾

وَقَالُوا يَا وَيْلَنَا هَٰذَا يَوْمُ الدِّينِ ﴿٢٠﴾

هَٰذَا يَوْمُ الْفَصْلِ الَّذِي كُنْتُمْ بِهِ تُكَذِّبُونَ ﴿٢١﴾

احْشُرُوا الَّذِينَ ظَلَمُوا وَأَزْوَاجَهُمْ وَمَا كَانُوا يَعْبُدُونَ ﴿٢٢﴾

مِنْ دُونِ اللَّهِ فَاهْدُوهُمْ إِلَىٰ صِرَاطِ الْجَحِيمِ ﴿٢٣﴾

وَقِفُوهُمْ ۖ إِنَّهُمْ مَسْئُولُونَ ﴿٢٤﴾

مَا لَكُمْ لَا تَنَاصَرُونَ ﴿٢٥﴾

بَلْ هُمُ الْيَوْمَ مُسْتَسْلِمُونَ ﴿٢٦﴾

وَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَىٰ بَعْضٍ يَتَسَاءَلُونَ ﴿٢٧﴾

قَالُوا إِنَّكُمْ كُنْتُمْ تَأْتُونَنَا عَنِ الْيَمِينِ ﴿٢٨﴾

قَالُوا بَلْ لَمْ تَكُونُوا مُؤْمِنِينَ ﴿٢٩﴾

وَمَا كَانَ لَنَا عَلَيْكُمْ مِنْ سُلْطَانٍ ۖ بَلْ كُنْتُمْ قَوْمًا طَاغِينَ ﴿٣٠﴾

فَحَقَّ عَلَيْنَا قَوْلُ رَبِّنَا ۖ إِنَّا لَذَائِقُونَ ﴿٣١﴾

فَأَغْوَيْنَاكُمْ إِنَّا كُنَّا غَاوِينَ ﴿٣٢﴾

فَإِنَّهُمْ يَوْمَئِذٍ فِي الْعَذَابِ مُشْتَرِكُونَ ﴿٣٣﴾

إِنَّا كَذَٰلِكَ نَفْعَلُ بِالْمُجْرِمِينَ ﴿٣٤﴾

إِنَّهُمْ كَانُوا إِذَا قِيلَ لَهُمْ لَا إِلَٰهَ إِلَّا اللَّهُ يَسْتَكْبِرُونَ ﴿٣٥﴾

وَيَقُولُونَ أَئِنَّا لَتَارِكُو آلِهَتِنَا لِشَاعِرٍ مَجْنُونٍ ﴿٣٦﴾

بَلْ جَاءَ بِالْحَقِّ وَصَدَّقَ الْمُرْسَلِينَ ﴿٣٧﴾

إِنَّكُمْ لَذَائِقُو الْعَذَابِ الْأَلِيمِ ﴿٣٨﴾

وَمَا تُجْزَوْنَ إِلَّا مَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿٣٩﴾

إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ ﴿٤٠﴾

أُولَٰئِكَ لَهُمْ رِزْقٌ مَعْلُومٌ ﴿٤١﴾

فَوَاكِهُ ۖ وَهُمْ مُكْرَمُونَ ﴿٤٢﴾

فِي جَنَّاتِ النَّعِيمِ ﴿٤٣﴾

عَلَىٰ سُرُرٍ مُتَقَابِلِينَ ﴿٤٤﴾

يُطَافُ عَلَيْهِمْ بِكَأْسٍ مِنْ مَعِينٍ ﴿٤٥﴾

بَيْضَاءَ لَذَّةٍ لِلشَّارِبِينَ ﴿٤٦﴾

لَا فِيهَا غَوْلٌ وَلَا هُمْ عَنْهَا يُنْزَفُونَ ﴿٤٧﴾

وَعِنْدَهُمْ قَاصِرَاتُ الطَّرْفِ عِينٌ ﴿٤٨﴾

كَأَنَّهُنَّ بَيْضٌ مَكْنُونٌ ﴿٤٩﴾

فَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَىٰ بَعْضٍ يَتَسَاءَلُونَ ﴿٥٠﴾

قَالَ قَائِلٌ مِنْهُمْ إِنِّي كَانَ لِي قَرِينٌ ﴿٥١﴾

ترجمه صفحات 446/447

به نام خدا كه رحمتش بى اندازه است و مهربانى اش هميشگى

سوگند به (فرشتگان) صف‏ کشیده (و منظم) (1)

و به نهى‏ کنندگان و (بازدارندگان) (2)

و تلاوت‏ کنندگان پیاپى آیات الهى... (3)

که معبود شما یگانه است; (4)

پروردگار آسمانها و زمین و آنچه میان آنهاست، و پروردگار مشرقها! (5)

ما آسمان نزدیک ( پایین) را با ستارگان آراستیم، (6)

تا آن را از هر شیطان خبیثى حفظ کنیم! (7)

آنها نمى ‏توانند به (سخنان) فرشتگان عالم بالا گوش فرادهند، (و هرگاه چنین کنند) از هر سو هدف قرارمى‏ گیرند! (8)

آنها به شدت به عقب رانده مى‏ شوند; و براى آنان مجازاتى دائم است! (9)

مگر آنها که در لحظه‏اى کوتاه براى استراق سمع به آسمان نزدیک شوند، که «شهاب ثاقب  آنها را تعقیب مى‏ کند! (10)

از آنان بپرس: «آیا آفرینش (و معاد) آنان سخت‏تر است یا آفرینش فرشتگان (و آسمانها و زمین)؟! ما آنان را از گل چسبنده ‏اى آفریدیم! (11)

تو از انکارشان تعجب مى‏ کنى، ولى آنها مسخره مى‏ کنند! (12)

و هنگامى که به آنان تذکر داده شود، هرگز متذکر نمى‏ شوند! (13)

و هنگامى که معجزه‏اى را ببینند، دیگران را نیز به استهزا دعوت‏ مى‏ کنند! (14)

و مى‏ گویند: «این فقط سحرى آشکار است! (15)

آیا هنگامى که ما مردیم و به خاک و استخوان مبدل شدیم، بار دیگر برانگیخته خواهیم شد؟! (16)

یا پدران نخستین ما (بازمى‏ گردند)؟!» (17)

بگو: «آرى، همه شما زنده مى شوید در حالى که خوار و کوچک خواهید بود! (18)

تنها یک صیحه عظیم واقع مى‏ شود، ناگهان همه (از قبرها برمى ‏خیزند و) نگاه مى‏ کنند! (19)

و مى‏ گویند: «اى واى بر ما، این روز جزاست!» (20)

(آرى) این همان روز جدایى (حق از باطل) است که شما آن را تکذیب مى‏ کردید! (21)

(در این هنگام به فرشتگان دستور داده مى‏ شود:) ظالمان و همردیفانشان و آنچه را مى ‏پرستیدند... (22)

(آرى آنچه را) جز خدا مى ‏پرستیدند جمع کنید و بسوى راه دوزخ هدایتشان کنید! (23)

آنها را نگهدارید که باید بازپرسى شوند! (24)

شما را چه شده که از هم یارى نمى‏ طلبید؟! (25)

ولى آنان در آن روز تسلیم قدرت خداوندند! (26)

(و در این حال) رو به یکدیگر کرده و از هم مى ‏پرسند... (27)

گروهى (مى ‏گویند: «شما رهبران گمراهى بودید که به ظاهر) از طریق خیرخواهى و نیکى وارد شدید اما جز فریب چیزى در کارتان نبود)!» (28)

(آنها در جواب) مى‏ گویند: «شما خودتان اهل ایمان نبودید (تقصیر ما چیست)؟! (29)

ما هیچ گونه سلطه ‏اى بر شما نداشتیم، بلکه شما خود قومى طغیانگر بودید! (30)

اکنون فرمان پروردگارمان بر همه ما مسلم شده، و همگى از عذاب او مى‏ چشیم! (31)

ما شما را گمراه کردیم، همان گونه که خود گمراه بودیم! (32)

(آرى) همه آنها ( پیشوایان و پیروان گمراه) در آن روز در عذاب الهى مشترکند! (33)

ما این گونه با مجرمان رفتار مى ‏کنیم! (34)

چرا که وقتى به آنها گفته مى‏ شد: «معبودى جز خدا وجود ندارد»، تکبر و سرکشى مى‏ کردند... (35)

و پیوسته مى‏ گفتند: «آیا ما معبودان خود را بخاطر شاعرى دیوانه رها کنیم؟!» (36)

چنین نیست، او حق را آورده و پیامبران پیشین را تصدیق کرده است! (37)

اما شما (مستکبران کور دل) بطور مسلم عذاب دردناک (الهى) را خواهید چشید! (38)

و جز به آنچه انجام مى ‏دادید کیفر داده نمى‏ شوید، (39)

جز بندگان مخلص خدا (که از این کیفرها برکنارند)! (40)

براى آنان ( بندگان مخلص) روزى معین و ویژه‏ اى است، (41)

میوه‏ها(ى گوناگون پر ارزش)، و آنها گرامى داشته مى‏ شوند... (42)

در باغهاى پر نعمت بهشت; (43)

در حالى که بر تختها رو به روى یکدیگر تکیه زده ‏اند، (44)

و گرداگردشان قدح هاى لبریز از شراب طهور را مى‏ گردانند; (45)

شرابى سفید و درخشنده، و لذت بخش براى نوشندگان; (46)

شرابى که نه در آن مایه تباهى عقل است و نه از آن مست مى‏ شوند! (47)

و نزد آنها همسرانى زیبا چشم است که جز به شوهران خود عشق نمى‏ ورزند. (48)

گویى از (لطافت و سفیدى) همچون تخم‏ مرغهایى هستند که (در زیر بال و پر مرغ) پنهان مانده (و دست انسانى هرگز آن را لمس نکرده است)! (49)

(در حالى که آنها غرق گفتگو هستند) بعضى رو به بعضى دیگر کرده مى‏ پرسند... (50)

کسى از آنها مى ‏گوید: «من همنشینى داشتم... (51)